علی‌محمد چهارمحالی در گفت‌وگو با میراث آریا با اشاره به اینکه در خانه تاریخی مستوفی شوشتر، جشنواره‌ای با محوریت عرقیات سنتی برگزار شد، گفت: هدف این جشنواره نه تنها معرفی گیاهان دارویی و روش‌های سنتی عرق‌گیری، بلکه بازخوانی نقش مشاغل خانوادگی در تاریخ فرهنگی و اقتصادی این شهر بود.

این کارشناس میراث‌فرهنگی و پژوهشگر با اشاره به اینکه در این مراسم، تنها دو گیاه نعناع شهری و گل بابونه برای عرق‌گیری انتخاب شدند به تنوع گیاهان در فصول مختلف و نقش استادان محلی در تولید عرقیات درمانی پرداخت و افزود: باید از شوشتر و گذشته‌ای پررونق در حوزه عرق گیری سنتی یاد کرد و با ذکر نام‌هایی چون خانواده‌های نعنایی، عطار، گلاب‌کش و خاص‌پز، به پیوند نام‌های خانوادگی با مشاغل سنتی پرداخت. این فامیلی‌ها گواهی بر ریشه‌دار بودن مشاغل در فرهنگ شوشتر از طبابت و عطاری گرفته تا نان‌پزی و عرق‌گیری هستند.

چهارمحالی همچنین به مشاغل کمتر شناخته‌شده‌ای چون «شوره‌پزی» اشاره کرد که در گذشته برای تهیه مواد انفجاری کاربرد داشته و با ترکیب خاکستر درخت بید، فضله کبوتر و گوگرد توسط خانواده‌های خاص انجام می‌شد و یادآور شد: مثلا واژه «گرگر» ترکیبی از «گر» به معنای کوه و «گر» به عنوان پسوند شغلی است. واژه‌ای که در فرهنگ بختیاری و شوشتر هنوز زنده است و یادگار عصر ساسانی به شمار می‌رود.

او برگزاری چنین جشنواره‌هایی را گامی مؤثر در رونق گردشگری، معرفی بناهای تاریخی و احیای مشاغل سنتی دانست و افزود: این جشن‌ها نه‌تنها بار فرهنگی دارند، بلکه می‌توانند اقتصاد خانواده‌ها را نیز تقویت کنند. بازگشت به خویشتن، یعنی بازگشت به ریشه‌هایی که روزگاری زندگی‌ها را سامان می‌دادند.

چهارمحالی در پایان با اشاره به نمونه‌هایی چون جشنواره گلاب‌گیری کاشان، تأکید کرد که چنین رویدادهایی می‌توانند به عنوان رهاورد فرهنگی و اقتصادی برای گردشگران عمل کنند و بخشی از هویت سرزمین را به آنان معرفی کنند.

انتهای پیام/